Een wandeling met Albert Kuipers

Voor het Möpper Magazine interviewden wij Albert Kuipers over zijn favoriete plekken in en rondom Meppen. Natuurlijk was ons mooie natuurgebied één van de eerste plekken die hem te binnen schoot. Hieronder leest u het hele interview met Albert. Wilt u graag het hele Möpper Magazine lezen? U kunt ze vinden in de hal van ons ontvangsthuis en u mag gratis een exemplaar meenemen.

Als er iemand is die de omgeving van Meppen op zijn duimpje kent, dan is het Albert Kuipers. Als kleine jongen verkende hij graag de omgeving. Hij ging al op achtjarige leeftijd mee met de jagers en ving koeien in de Mepperdennen, als er een paar van het pad raakten tijdens het drijven tussen stal en weiland. Later als ‘kwajong’ ontdekte hij nieuwe sluiproutes, als hij weer eens op de vlucht was voor de politie. Dat was wel handig, want gebaande paden zijn nooit echt aan hem besteed geweest.

“Alleen met mijn eigen gedachten”
Wie Albert kent, weet dat hij nooit verlegen zit om een praatje. Maar wat weinig mensen weten, is dat dat juist de reden is dat Albert zo graag wandelt. “Ik maak graag met iedereen een praatje, maar als ik aan de wandel ga, dan kom ik het liefst niemand tegen. Ik wandel elke dag, het liefst in het donker en alleen met mijn eigen gedachten”, vertelt Albert. Vroeger liep hij dan door de Mepperdennen, waar destijds maar één pad door de lengte van het bos liep. “Ik kwam onderweg nooit iemand tegen. Sinds camping ‘De Bronzen Emmer’ er is, recreëren er steeds meer mensen. Er zijn inmiddels zoveel wandelpaden.”

Natuurbegraafplaats Mepperdennen
Naast het oude bos was woeste grond, later akker en rond de eeuwwisseling plantte de familie Nijhoving op die plek een bos. Innmiddels kennen we deze plek als Natuurbegraafplaats Mepperdennen. Het is in korte tijd één van Alberts favoriete plekken geworden om te wandelen. “Als ik nu de rust op zoek, dan loop ik over de natuurbegraafplaats. Ik begrijp heel goed dat mensen er hun laatste rustplaats kiezen. Het is er prachtig en altijd stil. Daar ervaar je nog echte rust en stilte”, verzucht Albert.

Het Lariksenbos en de Jeneverbes
“Ik weet nog dat in het bosgebied ‘t Witte Zand, vlakbij de gelijknamige camping, lariksen zijn aangeplant. Middenin dat bos, maar dat weet praktisch niemand meer, daar was een voetbalveldje. We hadden een zelfbedachte voetbalclub genaamd ‘Thork’, dat stond voor ‘Tot Heil Onze Ribbenkast’. Er had altijd wel iemand iets kapot”, lacht Albert.
Naast het Lariksbos is de Jeneverbes. Goeie herinneringen heeft Albert aan de keer dat ze er een avondspel deden met dorpsgenoten, om tien uur ‘s avonds. “Dan was het al donker en dwars door de jeneverbes stond een aantal mannen die je moest passeren om aan de overkant te komen. Werd je staande gehouden door één van hen, dan was je af. Maar ik kende die plek zo door en door, ik wist precies waar ik langs moest.”

Meeuwenmeertje
Een andere bijzondere plek is het Meeuwenmeertje. “Als kinderen werden we daar heel bang voor gemaakt, want het is vreselijk diep. Er is een plek waar het altijd borrelt en zelfs met diepe vrieskou nooit bevriest. Als je daar in terechtkomt, dan kom je er nooit meer uit”, waarschuwt Albert. Tegenwoordig zie je er geen meeuwen meer, maar vroeger zaten er honderden. In de Tweede Wereldoorlog zijn er door de Duitsers fietsen en wapens gedumpt in het meertje. “Dat ligt nog altijd onderin dat veen”, zegt Albert.

Schaatsbaan Twientiesveen en de Lange Möpper
Albert loopt ook graag even langs de schaatsbaan en de Lange Möpper. “De schaatsbaan is gegraven in de vorm van de provincie Drenthe. Ik was toen nog jong en erg onder de indruk van die grote bulldozers. Schaatsen heb ik nooit gedaan, maar ik vind het wel een mooie plek.” Ook de Lange Möpper roept herinneringen op. “Ik heb het gat waarin die steen staat zelf gegraven. Hendrik Sloots gaf me een schop in de hand en zei: “Ik heb een schop, maar jij bent jong, dus graaf jij het gat maar. En zo is het gebeurd”, lacht Albert. Even is hij stil. “Ik kan nog veel meer plekken bedenken, maar eigenlijk kun je het beste zelf aan de wandel gaan in Meppen. Ik kan het aanbevelen.”

 

Het bericht Een wandeling met Albert Kuipers verscheen eerst op Natuurbegraafplaats Mepperdennen.

Geplaatst in Mepperdennen