Seizoen van de overgang

Er is altijd dat ene moment waarop ik het voel, al wandelend op ons mooie Geestmerloo, nog voordat de kalender het bevestigt. De zomer heeft nog een laatste vleug warmte in de lucht, maar er hangt een geur die ik meteen herken: vochtige aarde, bladeren die zich voorbereiden om los te laten. Het licht valt zachter, de wind draagt verhalen mee. Dan weet ik: de herfst is er.

Altijd protesteer ik een beetje. Ik wil de zomer langer vasthouden, die lichte dagen en avonden buiten, het gevoel van eindeloosheid. Maar de natuur luistert niet naar ons verlangen. Ze volgt haar eigen ritme.

De herfst is het seizoen van oogsten. Niet alleen in de tuin of op het land, maar ook in onszelf. We kunnen terugkijken op wat er is gezaaid, aan ideeën, ontmoetingen, keuzes. Wat heeft vrucht gedragen? Wat mag er worden gekoesterd, en wat laten we los, zoals de bomen hun bladeren laten vallen?

Er zit een stilte in dit seizoen die me altijd raakt. Tijdens wandelingen hoor ik de bladeren knisperen onder mijn voeten, zie ik hoe wolken sneller drijven, hoe de natuur zich langzaam terugtrekt.

De herfst is ook een tijd waarin intuïtie sterker lijkt. Dromen spreken dieper, gedachten worden helderder, symbolen vallen me meer op. Alsof de sluiers tussen werelden dunner worden en er ruimte is voor dat stille weten dat in de zomer soms overstemd wordt door drukte en zonlicht.

Het mooiste vind ik dat de herfst me leert om niet bang te zijn voor het loslaten. Bladeren vallen, bloemen verwelken, maar nergens zie ik paniek in de natuur. Er is vertrouwen dat dit nodig is, dat er een nieuw begin volgt.

Dus ja, ik laat de zomer los. Ik adem de herfst in. Ik verwelkom haar met open armen en open hart. Want in dit seizoen voel ik me het meest verbonden — met de natuur, met mijn eigen ritme, en met dat kleine beetje magie dat overal om ons heen verborgen ligt.

Deborah

Het bericht Seizoen van de overgang verscheen eerst op Natuurbegraafplaats Geestmerloo.

Geplaatst in Geestmerloo